Aŭdu, sleda sonoril'!
Ho, pri kia gaja mondo melodias ĉi babil'!Arĝent-tril'! Tinte, tinte, tinte trilas
ondas tiu tintetado el la trila, brila blank'tra l' glacia nokt-obskur'!
Dum la steloj al ĝi brilasokulume kaj jubilas supre en kristal-plezur';
takte, takte, takte plu,kiel en runa ritmo-flu', de l' arĝenta lang', lang', lang',
el la pinta, tikle tinta arĝent-lang'.lang', lang', lang', Aŭdu, nupta sonoril'!
Kian mondon de feliĉo harmonias ĉi jubil'!Ora tril'! Kiel ĝi tra l' nokt' balzama
al la turdo kiu aŭskultas kaj okulaszumas per plezur' aklama! Kian fluidan oron rulas
Kia likva lid' rukulaspur-game nun. al la Lun'!
El sonora son-girland'ĝis trans rand'
de l' Futur' de kora fand'al la land' kaj de ravo, kies grand' svinge sendas, ringe etendas ondojn el la ora lang',
el la lang', lang', lang', lang',lang', lang', lang', Jen, alarm-anonca lang',
Kian teruraĵon al ni diras tiu son-lavang'!bronza lang'! Tra l'rel' de l' nokt' horora
en indulg-petegoj, kiuj al la murda fajr' ekzaltas,hurlas per terur' trabora, por parol' tro hidas ĝi, eblas sole kri', kri', kri', de sovaĝ', en frenezaj preĝoj, kiuj al la surda fajr' ekzaltas, dum ĝi altas, kaj pli altas,
per la sinko aŭ resvingo de l' horora son-lavang'kun dezir' damnita saltas ŝvebe, strebe, plej decide, — nun, se iam! Nun, senbride supren ĝis la pala lun-vizaĝ'! Ho, la fera lang', lang', lang'! Muĝas en ĉi son-lavang' malesper'!
Kiel klakas, krakas, plendas,per hororo kia fendas tra la brue bata brusto de l' aer'! Oni klare elorelas
ĉu malkreskas plag' aŭ ŝvelas!laŭ l' akcento de l' lamento Scias la oreloj dank' al la grado
sinkon, ŝvelon de l' flam-lang',de l' hurlado de la lang',
de la bronza lang', lang', lang',lang', lang', lang', Aŭdu, jen severa lang',
Kia mondo de soleno en la monotona skand'!fera lang'! En la nokt-silent' l' animo
ĉe l' melankoli' minaca de l' tontrem',kiel frostas de la timo ĉar ja ĉiu voĉ' elflua
nek virin', nek vir-statura,el la rusta faŭk' ekbrua estas ĝem'.
Kaj la gento, ha, la gento,kiu sub la tur-tegmento ĝis ekstrem'
pelas tonon, tonon, tononpor la morna rekviem', sentas glora ruli ŝtonon sur hom-koron por disprem': kaj nek best-, nek hom-natura: gnoma hord'!
Reĝ' ilia — la herold'!Tiras li per truda tord'! Kruda tord'
peanon el la fera lang',gaje ŝvelas lia flank' kun la pean' de l' fera lang', hurle dancas sur la plank', takte, takte, takte plu, kiel en runa ritmo-flu', laŭ la peano de la lang' fera lang';
takte, takte, takte plu,kiel en runa ritmo-flu' laŭ profunda ĝem' de l' lang' de la lang', lang', lang', laŭ korvunda trem' de l' lang' takte, takte, takte plu, kun rikana vang', vang', vang', kiel en runa ritmo-flu' laŭ tumulta sving' de l' lang' de la lang', lang', lang'; laŭ singulta sink' de l' lang', lang', lang', lang',
de l' plorplenda kaj korfenda fera lang'. |